اولین باره که بر خلاف عادتم، یه جورایی دارم درد دل می کنم. اگه یه چرخ کوچیک توی این وبلاگ که تازه دوباره راه اندازیش کردم زده باشین، حتما متوجه شدین که اکثر نوشته هام لحن نوشتاری دارن. این دفعه که گفتاری می نویسم هم برای همین درد دل کردنه:

چند شب پیش، برای خریدن بستنی رفته بودم بیرون.

حس و حال روز های اول قرنطینه را به خوبی به یاد دارم (به قولی مزه اش هنوز لای دندانم است!). از آن جایی که دقیقا دو هفته بعد از آغاز ترم دوم شروع شده بود، مثل آرزویی بود که ناامیدانه هر سال می کنی و حالا در کمال ناباوری و بسیار غیر منتظره برآورده شده.تعطیلاتی که حداقل تا عید ادامه دارد و فرصتی برای کلی کار و سرگرمی که حسرت می خوردی که در تعطیلات بین دو ترم وقت نکردی به آن ها برسی و الان یک ماه دیگر برایشان وقت داری!

سلام ، مدت زیادی شده است که فعالیتی در این جا نکرده ام و چیزی ننوشته ام (نه این که قبل از این هم خیلی فعال بودم :) ) به هر حال چه کنیم از دست این امتحان ها !
همیشه قبل از شروع امتحان ها می گفتم که حتی در حین امتحانات هم می توان به علایق دیگر پرداخت ، فیلم و سریال دید، کتاب خواند ، نوشت و ... . البته در صورتی که برنامه ریزی کنی ...
بگذریم . بد نیست به بهانه ی امتحان ها، این بار کمی از آن بگویم. از عادت های درست و غلطی که طی این سال ها برایم به وجود آمده و با من مانده اند: